X Nagroda Pokojowa im Lothara Kreyssiga

11. listopada to data szczególna w historii Polski i Europy. Dla Polaków to przede wszystkim rocznica proklamowania niepodległego państwa po okresie rozbiorów. Dla Europy to rocznica podpisania zawieszenia broni po I wojnie światowej.

Właśnie 11 listopada 2017, w dawnym kościele Św. Jana w Magdeburgu odbyło się wręczenie Nagrody Pokojowej im. Lothara Kreyssiga doktorowi Theo Mechtenbergowi, którego dokonał prof. Martin Kreissig wraz z przedstawicielami kuratorium nagrody.

Lothar Kreyssig był sędzią w sądzie krajowym w Chemnitz. W 1935 roku wybrany na prezesa synodu ewangelickiego Kościoła Wyznającego w Saksonii. Jako jedyny niemiecki prawnik zaprotestował przeciw akcji eutanazyjnej T4. Jako sędzia opiekuńczy zwrócił uwagę na liczne zgony wśród swoich podopiecznych i wyraził podejrzenie o mordowaniu chorych w liście do ministra sprawiedliwości Rzeszy. Po dopowiedzi, że akcja prowadzona jest z inicjatywy Hitlera, wystosował akt oskarżenia o morderstwo przeciw szefowi kancelarii Philippowi Bouhlerowi. W efekcie został przymusowo urlopowany a w 1942 przeniesiony w stan spoczynku. Pracował w swoim gospodarstwie w Brandenburgii, gdzie do końca wojny ukrywał dwie Żydówki. Po wojnie został uznany za działacza ruchu oporu. Sprawował wiele funkcji kościelnych na terenie dawnej NRD, by w 1971 roku osiąść w Berlinie Zachodnim, a od 1977 w domu starców w Bergisch Gladbach, gdzie zmarł w 1986 roku.

Wręczenie Nagrody Pokojowej im. Lothara Kreyssiga miało miejsce w Magdeburgu po raz dziesiąty i związane jest z Polską, gdyż tegoroczny laureat, dr Theo Mechtenberg zasłużył się właśnie na płaszczyźnie pojednania między Polakami i Niemcami. Theo Mechtenberg, najpierw był wikarym w Wittenberdze, następnie opiekunem studentów w Magdeburgu, aktywny w kręgu "Pacem in terris" i w ruchu na rzecz pojednania między Polakami i Niemcami, przez siedem lat działał w Polsce, organizując m. in. dla ochotników z Niemiec pracę przy odbudowie zniszczeń wojennych w Polsce, aby w końcu zaangażować się w ruch na rzecz społeczeństwa godnego człowieka na Wschodzie i Zachodzie. Przez 30 lat byłrozpracowywany przez wschodnioniemiecką służbę bezpieczeństwa, szczególnie po jego wyjeździe do Polski w 1971 roku, skąd musiał wyjechać w1979 roku do rodzinnej Westfalii.

Podczas licznych odwiedzin przyjaciół w NRD Mechtenberg był intensywnie obserwowany, szczególnie w związku z seminariami o Polsce Günthera Särchena. Jego intensywną współpracę przy powstaniu książki "Pojednanie - zlecenie Kościoła" z 1982 roku, opowiadającej o rozwoju sytuacji w Polsce po 1980 roku (Solidarność) aż po czas wprowadzenia stanu wojennego i związaną z nim aktywność najwyższych organów NRD, udało się jednak ukryć przed StaSi.

W uroczystości wręczenia Nagrody udział wzięli Superintendent Stephen Hoehnen, przewodniczący Kuratorium Fundacji Nagrody Lothara Freyssiga, Nadburmistrz Magdeburga dr Lutz Trümper, JE Biskup Magdeburga dr Gerhard Feige, natomiast laudatio wygłosiła dr Urszula Pękala.

Sam laureat wygłosił płomienne przemówienie, w którym zwrócił uwagę na szczególne znaczenie pojednania Polaków i Niemców, oraz na konieczność pielęgnowania tego zjawiska, szczególnie w obliczu narastających nastrojów nacjonalistycznych w Europie.

Na zakończenie głos zabrała przewodnicząca Fundacji Nagrody Lothara Kreyssiga pani Anette Bohley, zaś oprawę muzyczną zapewnił kwartet trębaczy z Konserwatorium Georga Philippa Telemanna.